شش سوالی که نباید از مادران دارای کودک با اتیسم بپرسید
زندگی با کودک اتیستیک می‌تونه پر از چالش و در عین حال پر از لحظه‌های خاص باشه. اما چیزی که خیلی از مادران این کودکان باهاش دست و پنجه نرم می‌کنن، نه فقط شرایط کودک، بلکه برخوردهای ناآگاهانه اطرافیان هست.
در این مطلب می‌خوایم درباره‌ی ۶ سوال آزاردهنده و ناآگاهانه صحبت کنیم که شاید با نیت خوب پرسیده بشن، اما در واقع می‌تونن به‌شدت ناراحت‌کننده باشن.
۱. چرا بچه‌تو تنبیه نمی‌کنی تا درست رفتار کنه؟
رفتارهای متفاوت یک کودک با اتیسم، ناشی از اختلال عصبی و رشدی هست، نه بی‌ادبی یا لجبازی. تنبیه نه‌تنها کمکی نمی‌کنه، بلکه باعث افزایش اضطراب و آسیب بیشتر می‌شه.
✅ چیزی که این کودکان نیاز دارن، درک، صبوری و حمایت تخصصی هست.
۲. فلان روش درمانی رو برای اتیسم امتحان کردی؟
پیشنهادهای بدون پشتوانه علمی مثل "رژیم خاص"، "درمان با موسیقی" یا حتی درمان‌های غیرعلمی، می‌تونه فشار زیادی به والدین وارد کنه.
✅ والدین معمولاً با مشورت متخصص، مسیر درمانی کودک‌شون رو انتخاب می‌کنن. بیایید به تصمیمشون احترام بگذاریم.
۳. آیا اتیسم واگیر داره؟
نه. اتیسم یک اختلال عصبی-رشدی غیر واگیردار هست و ریشه در ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی داره.
✅ این سوال، ناآگاهی اجتماعی رو نشون می‌ده و می‌تونه باعث طرد اجتماعی کودک و خانواده‌اش بشه.
۴. بچه‌ات چطور اتیسم گرفت؟
این سوال انگار دنبال «مقصر» می‌گرده. حقیقت اینه که علت دقیق اتیسم هنوز کاملاً مشخص نیست و ترکیبی از عوامل می‌تونه نقش داشته باشه.
✅ به‌جای قضاوت، همدلی کنیم.
۵. چرا بچه‌ات اینجوریه؟
سوالی مبهم، قضاوت‌گرانه و بسیار آزاردهنده. چنین سوالی باعث می‌شه مادر احساس شرم یا گناه کنه.
✅ زبانمون رو با آگاهی و احترام تنظیم کنیم.
۶. آیا مطمئنی بچه‌ات اتیسم داره؟
این سوال اعتبار تشخیص پزشک و زحمت‌های والدین برای شناسایی مشکل رو زیر سؤال می‌بره.
✅ تشخیص اتیسم یک فرآیند دقیق بالینی توسط متخصصه، نه براساس قضاوت ظاهری.
جمع‌بندی
مادران کودکان اتیستیک با چالش‌های زیادی روبه‌رو هستند. بیایید با حمایت، آگاهی و زبان مهربانانه در کنارشان باشیم، نه با پرسش‌های قضاوت‌گر و بی‌‌جا
دیدگاه بگذارید
شماره موبایل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامت گذاری شده اند *