آیا تماس چشمی در کودک شما طبیعی است یا نشانه‌ی یک مشکل است ؟
چرا برخی کودکان تماس چشمی برقرار نمی‌کنند ؟
-
احساس ناخوشایند یا گیجی : برای برخی کودکان، نگاه مستقیم یک تجربه‌ی حسی قوی یا ناامیدکننده است.
-
پردازش اجتماعی متفاوت : کودکان اتیستیک ممکن است تماس چشمی را نشانه علاقه ندانند، بلکه به‌عنوان فشار مشاهده کنند.
آیا این مشکل جدی است ؟
نه همیشه؛ برخی کودکان بدون نگاه مستقیم هم می‌توانند ارتباط برقرار کنند. اما اگر همراه با دیگر علائم مانند عدم واکنش به اسم، بازی نکردن با دیگران یا رفتارهای تکراری باشد، بهتر است بررسی‌های بیشتری انجام شود.
چه کارهایی می‌توانید انجام دهید ؟
بسیاری والدین می‌پرسند «برای بهبود تماس چشمی چه‌کار کنیم؟» راهکارهای زیر می‌توانند مفید باشند :
روش‌های درمان با کمک ABA (Applied Behavior Analysis) :
-
تقسیم رفتار به گام‌های کوچک : ابتدا به نگاه کوتاه، سپس مدام طولانی‌تر کردن آن.
-
تقویت مثبت : تشویق کودک به‌محض برقراری تماس چشمی با لبخند یا جایزه‌های کوچک.
-
الگوگیری : شما خودتان هنگام صحبت تماس چشمی برقرار کنید تا کودک تقلید کند.
روش‌های ساده برای والدین :
-
هم‌سطح بودن با کودک : بنشینید یا زانو بزنید تا تماس چشمی آسان‌تر شود.
-
با علایق کودک ارتباط برقرار کنید : از اسباب‌بازی یا فعالیت محبوب او برای جلب توجه استفاده کنید.
-
تنظیم محیط : کم کردن صدا و نور مزاحم هنگام مکالمه.
-
استفاده از تصاویر یا کارت یادآور : قرار دادن کارت یا تصویر نزدیک چشم‌ها به کودک کمک می‌کند تماس را یاد بگیرد.
روش‌های مکمل :
-
گروه‌های مهارت‌های اجتماعی : بازی‌های گروهی کوچک که تماس چشمی را تشویق می‌کنند.
-
زبان بدن و اشاره : تقویت سایر نشانه‌های ارتباطی (مانند اشاره دست).
نقش درمانگرها :
اگر احساس کردید موضوع جدی است، با یک متخصص ABA، گفتاردرمانگر یا کاردرمانگر مشورت کنید. آنها می‌توانند برنامه‌ای شخصی‌سازی‌شده با ترکیب تمرینات، مرور و ارزیابی پیشرفت طراحی کنند.
دیدگاه بگذارید
شماره موبایل شما منتشر نخواهد شد. فیلدهای الزامی علامت گذاری شده اند *